Ang bakit ng EJKs sabi ni Digong: “Some people need killing”

SA pagdinig ng Senate Blue Ribbon Committee noong Oktubre 28, 2024 ay nabunyag ang katotohanan sa likod ng “nanlaban” na naratibo na matagal nang ginagamit upang bigyang-katwiran ang karahasan sa ‘giyera kontra droga’ ni dating Pangulo Rodrigo “Digong” Duterte. Ngunit ang ikinagulat ng marami ay ang mismong kumpirmasyon ni Duterte. Inutusan niya ang pulis na “hikayatin ang mga kriminal na lumaban, na ilabas ang kanilang mga baril.” Oo, tama ang narinig mo. Hindi ito pagpapatupad ng batas; ito ay parang pag-imbita sa mga tao na mamatay, isang baluktot na paanyaya sa karahasan. Nakakatakot na binanggit ito ni Digong na may kasamang tawa, tila walang pakialam sa bangis ng kanyang sariling pagtatapat.

Hindi naman nagdalawang-isip si Senadora Risa Hontiveros na ipahayag ang sama ng loob ng mga tao sa silid, tumindig laban sa malamig na pahayag ni Duterte. Kanyang kinondena ang pananaw ni Digong bilang mali, imoral, at labag sa batas, tinawag siyang may baluktot na pananaw sa hustisya. At ano ang tugon ni Digong? Ibinabalewala lamang niya ang sinabi ni Hontiveros, na para bang usapan lang ito ng plano sa weekend at hindi ang buhay ng libu-libong tao. Ang kapal ng mukha. Libu-libong buhay na nawala ng walang due process, subalit ipinagpipilitan niyang “legal” ang mga pagpatay dahil iyon ang kanyang paniniwala.

Malinaw na kulang sa moralidad ang mga tao sa paligid ni Digong. Wala silang katulad ni Senadora Risa na isang tinig ng moralidad na maaaring humadlang sa bulag na karahasan ng kanyang kilalang giyera kontra droga.

Hindi tumigil si Hontiveros sa pagtatanong, hinihingi ang paliwanag sa mga nakababahalang patakaran ni Duterte at ipinaalala sa kanya ang kanyang sariling mga salita noong 2020 at 2021, kungsaan sinabi niyang siya ang “responsable” para sa mga nasawi sa giyera kontra droga. Ngunit nang banggitin niya ang mga biktima tulad ni Kian delos Santos, umiwas si Digong sa pamamagitan ng sagot na: “Personal ang pagkakasala!” Isang desperadong, paikot-ikot na depensa. Ang kanyang depensa. Hindi siya ang mismong bumunot ng gatilyo, kaya’t sa palagay niya’y wala siyang kasalanan.

Sa puntong ito, para kang nanonood ng isang taong gumagawa ng masalimuot na kasinungalingan at siya mismo ang na-trap sa loob nito. Ang kanyang lohika ay sadyang baluktot; kahit si Einstein ay hindi susubukang intindihin ito.

Ang pagdinig na ito ay hindi madali para kay Duterte. Hindi niya hinarap ang karaniwang mga kasangga na sumasang-ayon sa kanya, kundi mga taong determinadong papanagutin siya. Ang pagbibigay-sisi, ang pagmumura na tila tough-guy – halos nakakaawa na hindi na mabigat ang dala ng kanyang matigas na pagkatao ngayon. Lumalabas, sa kabila ng matapang niyang salita, ang kanyang ego ay napakanipis at madaling mabasag kapag siya ay binabatikos. Ganito ang resulta kapag pumili ka ng lider na allergic sa kritisismo at ginagamit ang awtoridad bilang pananggalang sa kanyang sariling insekuridad. Mismo!

Ang pagtatangka ni Duterte na mag-grandstand sa pagdinig ay malinaw na bumaligtad sa kanya, habang sunod-sunod ang kanyang mga rebelasyon, bawat isa’y mas nakakagulat kaysa sa nauna. Pati ang kanyang matapat na alyado, si Sen. “Bato” dela Rosa, ay nasangkot sa mga pagbubunyag. Isiniwalat ni Digong na miyembro si Bato ng Davao Death Squad, sa kabila ng mga dating pagtanggi ni Bato. Napangiwi nalang si Bato. Hahaha…

Pag-uugnay ng mga pahayag ni Duterte sa pagdinig sa Senado sa mga natuklasan ng Quad Committee mula sa nagpapatuloy na imbestigasyon sa EJK ay nagpapakita ng buong larawan ng mga patakaran noong panahon ni Duterte. Ipinapakita nito ang isang kampanya kontra-droga na hindi nakabatay sa matibay na legal o etikal na batayan kundi sa marupok at nakakapagod na kwento ng “nanlaban” at sa mismong paniniwala ni Duterte. Ipinapakita nito ang larawan ng sampu-sampung libong namatay sa kamay ng isang berdugo at ng isang kapulisan na madaling mabili ng katiwalian at korapsyon.

Do some people need killing? Para kay Duterte, ang sagot ay palaging isang malakas na “OO”. Hindi lang ito basta pagtatapat; ito ay isang nakagugulat na pagsang-ayon sa pananaw na tinitingnan ang EJKs bilang kinakailangan, kahit marangal – ang ideya na, para sa “kabutihan ng lipunan,” ang ilang buhay ay maaaring isakripisyo.

Para kay Duterte, ang kanyang paniniwalang may mga tao talagang kailangang patayin ay sapat na dahilan upang pumatay, pumatay, at pumatay.

Say n’yo mga pare’t mare?