Confi funds ni VP Sara: Nasaan na ang P612m?

SA makapangyarihang pahayag ni Manila Congressman Chua ng House Committee on Good Government and Public Accountability, ibinunyag niya ang nakakabahalang pag-abuso sa confidential funds ng Office of the Vice President (OVP) ni Sara Duterte at ng Department of Education (DepEd).

Sa kanyang pahayag, na nagbukas ng ikaapat na pampublikong pagdinig, inilahad ni Chua na ang P612.5 milyon na inilaan sa loob ng dalawang taon ay nananatiling hindi natutukoy kung saan napunta—pondo na sana’y nagamit para sa mga silid-aralan, mga kagamitan para sa mga estudyante, o tulong sa mga komunidad na nasalanta ng kalamidad.

Ibinunyag ni Chua na taon 2022, ang OVP ay gumastos ng P16 milyon sa mga “safehouse” sa loob lamang ng 11 araw, kungsaan may isang pag-aari na nirentahan sa halagang P1 milyon para sa apat na araw lang—katumbas ng P250,000 kada araw. Tinanong niya kung bakit kailangan ng ganitong uri ng paggastos, at itinuro na ang kakaibang praktis na ito ay biglang tumigil year 2023.

Mananatiling isang tanong: Bakit kailangan ng DepEd, isang ahensyang nakatuon sa edukasyon, ng mga marangyang safehouse? At kung talagang kailangan ito, bakit kailangan gumastos sa napakalaking halaga? Ang ganitong uri ng paggastos ay hindi makatarungan kundi walang ingat na pag-aaksaya, lalo na para sa ahensya na dapat nagmamalasakit sa kapakanan ng mga estudyante at guro, hindi sa pagpapanatili ng mga marangyang tirahan. Ang hindi pantay na paggamit at labis na gastos ay nagpapahiwatig na ang Bise-Presidente Duterte ay kulang sa pangitain o nagtatakip ng mga kaduda-dudang praktis ng paggastos. Mismo!

Ang pahayag na ito ni Chua ay naglantad din ng isang nakababahalang pattern: mga kahina-hinalang acknowledgment receipts na may kaunting detalye at malabong mga paliwanag na hindi sumusuporta sa malalaking halaga ng gastos. Natuklasan ng komite na karamihan sa mga resibo ay kulang sa mga detalye, na nag-iiwan ng maraming mahahalagang tanong na hindi nasasagot at nagpapataas ng hinala sa mga pinekeng gastusin. Ang mga pinekeng resibo ay nagpapakita ng isang administrasyon na hindi lamang corrupt kundi nakababahalang walang pananagutan.

Binanggit din sa pambungad na pahayag ang kahina-hinalang paggamit ng mga sertipikasyon mula sa Philippine Army, na umano’y ginamit upang i-justify ang higit P15 milyon sa confidential expenditures.

Inihayag ni Chua na pinabulaanan ng mga testigo ang pakikilahok ng Army sa pagtanggap ng mga pondo, na nagpapahiwatig na maaaring na-divert ang pera sa ibang lugar. Kung hindi napunta sa Army ang mga pondo, saan ito napunta? Ang panlilinlang sa paligid ng mga sertipikasyon ay nagpapakita ng isang tangkang pagtakip at isang nakakabahalang kahandaan ng mga ahensya ni Duterte na magsinungaling at manipulahin ang mga detalye upang itago ang kanilang mga kilos. Grabe!

Ang pagtanggi ni Duterte na humarap sa Kongreso ay lalo lamang nagdagdag sa mga hinala tungkol sa kanyang pamumuno. Sa halip na humarap upang tugunan ang mga alalahanin ng Komite, pinipili niyang magdaos ng mga press conference kungsaan maiiwasan niya ang direktang pagtatanong at pagsusuri.

Tinanong ni Chua ang taktikang ito ng pag-iwas, na nagpapahiwatig na ang kawalan ng Duterte ay sumasalamin sa isang lider na alam na hindi kayang tumagal ng kanyang mga aksyon sa harap ng publikong pagsusuri. Kung wala siyang itinatago, bakit hindi siya sumumpang sumagot sa mga tanong? Ang kanyang pagtanggi na humarap sa Kongreso ay nagpapakita ng kanyang kahandaan na hayaang manatiling balot sa lihim at katiwalian ang mga aksyon ng kanyang tanggapan. Mismo!

Ibinunyag ng pambungad na pahayag ni Chua ang isang Bise-Presidente na kulang sa transparency at may malalang maling pamamahala sa pondo, na nagpapakita ng malalim na katiwalian at kawalan ng paggalang sa kanyang tungkulin sa sambayanang Pilipino.

Habang nagpapatuloy ang imbestigasyon, nararapat lamang na malaman ng publiko kung saan talaga napunta ang P612 milyon, at bakit ito ipinagkatiwala sa isang lider na nagpakita ng hayagang kakulangan sa kakayahan sa pamamahala ng pondo at paggalang sa pananagutan.

Ang halaga na pinag-uusapan dito ay hindi maliit na bagay—ito ay pera ng taumbayan na mas makabubuting nagamit para sa kapakanan ng mamamayan, lalo na ng mga nangangailangan ng mahahalagang serbisyong publiko. Ang pondong ganito kalaki ay sana nailaan sa pagpapatayo ng mga silid-aralan, pagbibigay ng kagamitan para sa mga mag-aaral, o pag-alalay sa mga komunidad na nasalanta ng sakuna. Ang perang ito ay pag-aari ng mga Pilipino kaya’t nararapat lamang na magamit ito para sa kanilang kapakanan, hindi sayangin sa mga kahina-hinalang gastusin at mga hindi kailangang bayarin. Period!