Ang imbestigasyon nung Martes ng Senate Blue…

Ang imbestigasyon kahapon ng Senate Blue Ribbon Committee sa war on drugs noong pamumuno ni Pangulong Rodrigo Duterte ay isang organisadong palabas na tila ginawa upang bigyan si Duterte ng entablado at pagkakataong ipagtanggol ang sarili. Hindi ito tunay na pagsisikap ng Senado upang maghanap ng katotohanan kundi isang palabas na ginawa ng ilang natitirang kaalyado ni Duterte upang tulungan ang dating pangulo.

Mula pa lamang sa simula, may mga palatandaan na ang imbestigasyon ng Senado ay isa lamang palabas. Isa sa mga personalidad na may malaking kinalaman sa war on drugs, si Senator Bato Dela Rosa, ang nag-udyok sa Senado na magsagawa ng sariling imbestigasyon. Paano magagawang magsagawa ng imbestigasyon ng akusado na isa rin sa mga pangunahing personalidad sa EJK? Paano mapagkakatiwalaang mag-imbestiga ang isang akusado sa sarili niya?

Ang imbestigasyon ay mukhang mas scripted na palabas kaysa sa tunay na pagsisikap ng Senado upang hanapin ang katotohanan, na ginamit ni Duterte ang kanyang “makabayan” na retorika, inilalarawan ang sarili bilang tagapagtanggol ng integridad ng bansa. Subalit, sa halip na humarap sa tunay na pananagutan, hindi siya tumugon sa tunay na imbestigasyon na nagaganap sa Quad Committee sa Kamara na nag-iimbestiga rin sa parehong isyu. Pinili ni Duterte na dumalo sa pagdinig sa Senado imbis na sa Quad Comm, na may bukas na paanyaya sa kanya, dahil alam niyang maaari siyang magtago sa likod ng mga kaalyado niya sa Senado. Kung totoong siya ang taong inaangkin niyang siya, bakit kailangan niyang magtago sa pekeng imbestigasyon ng Senate Blue Ribbon Committee? Bakit hindi niya harapin ang Quad Comm na tunay na may interes sa paghahanap ng katotohanan? Natatakot ba siyang magsabi ng totoo kapag kinuwestyon siya ng mga kongresista?

Kapag nawawala si Duterte sa kanyang script, gaya ng madalas niyang gawin dala ng kanyang mapagmataas na personalidad, nadudulas siya at sinasabi ang katotohanan sa publiko na siya ang responsable sa mga pamamaslang na may kaugnayan sa droga noong kanyang pamumuno, at maging noong siya ay alkalde ng Davao sa ilalim ng Davao Death Squad (DDS). Tinuro niya ang bawat hepe ng pulis na dumalo sa pagdinig, sinasabing bawat isa sa kanila ay kasapi ng DDS at lahat sila’y dumaan sa kanya. Ipinagmamalaki pa niya ang kanyang utos na pumatay, at hindi siya nagpakita ng anumang pagsisisi. Ayon kay Duterte, “Ang sinabi ko ganito, prankahan tayo: Encourage the criminals to fight. Encourage them to draw their guns. Encourage them lumaban. Pagka lumaban patayin Ninyo para matapos na ang problema ko sa siyudad ko. Pagka presidente ko, ganon din sa command conference diyan sa Malacanan. Yan ang utos ko.”

Mula mismo sa kanyang bibig lumabas ang pahayag na hangga’t may kwentong “nanlaban,” ang mga pulis at maging ang mga sibilyan ay malayang makakabaril at makakapatay. Nakakalungkot na nang sinabi ni Duterte ang mga salitang ito, ito’y sinalubong ng palakpak at sigawan ng mga tao sa pagdinig sa Senado na tila bulag pa rin sa kanyang madilim na mga gawain. Masakit marinig ang mga palakpak na ito dahil ang buhay ng libo-libong inosenteng tao ay binabalewala dahil sa isang kilalang mamamatay-tao sa katauhan ni Duterte, at may mga tao pa ring naniniwala sa kanyang mga kasinungalingan.

Kahit na inamin na ni Duterte ang mga pamamaslang at ang pag-utos sa mga pulis at sibilyan na pumatay ng mga inosenteng tao hangga’t “nanlaban,” pinili ng Senate Blue Ribbon Committee na hindi magtanong kay Duterte ukol sa kanyang mga pahayag. Tanging si Risa Hontiveros lamang ang nagpakita ng tapang sa pagtatanong at may tunay na pagsisikap na alamin ang katotohanan. Pinili ng komite na atakehin ang mga taong tumutulong sa mga biktima ng EJK, tulad nina dating Senador Leila De Lima, na dating namuno sa Commission on Human Rights, at si Fr. Flavie Villanueva na nagpapatakbo ng organisasyong tumutulong sa mga biktima ng EJK.

Sa kabuuan, ang mga katotohanang ito ay nagpapakita ng tunay na intensyon ng imbestigasyon ng Senate Blue Ribbon Committee – na isa lamang itong palabas upang bigyan si Duterte ng plataporma upang magsalita at magkwento. Hindi ito isang tunay na pagsisiyasat upang alamin ang katotohanan sa likod ng war on drugs, kundi isang pagsisikap upang sirain ang mga pagsisikap ng Quad Comm.

Ang Quad Comm ay nariyan at masigasig na nagtatrabaho upang mailantad ang mga kasuklam-suklam na ginawa noong panahon ni Duterte. Para sa mga nawalan ng mahal sa buhay, ang naantalang hustisya ay pakiramdam na tinanggihan ng hustisya—ngunit hindi sila nag-iisa sa paghahanap ng mga kasagutan. Ang mga kasalukuyang balakid tulad ng imbestigasyon ng Senado ay hindi magtatagal, at sa kalaunan, lilitaw ang katotohanan.