Guo Hua Ping, isang kuwento kung paano ibinenta ni Duterte ang ating kasarinlan sa China

ANG mga pagdinig sa Kongreso ukol kay Alice Guo, ang tunay na pangalan Guo Hua Ping, ay nagdulot ng nararapat na pagkabahala sa lumalalang pagkasira ng integridad ng ating bansa. Ibinunyag nito kung gaano kadaling mabibili at masusuhulan ang ating mga opisyal ng gobyerno, ipinapakita ang isang legal na sistema na napaka-babasagin kaya’t ang isang dayuhan ay hayagang pinayagan maging alkalde ng isang bayan. Hindi lang ito pagbaluktot sa batas – isang kahiya-hiyang panlilibak ito.

Sa mga pagdinig na ito, si Guo Hua Ping ay malayo sa pagiging tapat. Ang kanyang mga pahayag ay puno ng mga kontradiksyon, lalo na tungkol sa kanyang kahina-hinalang pinagmulan at mga kwestiyunableng dokumento na kanyang iniharap upang patunayan ang pagiging mamamayang Pilipino.

Sa ikaanim na pagdinig ng Quad Committee, iniwang nakalantad ni Congresswoman Jinky Luistro ang isang nakakapukaw na ebidensya: isang nakasulat na materyal sa Chinese, kalakip ang litrato ng dating alkalde. Nakasaad doon, “Congratulations to the first Chinese mayor, Alice Leal Guo of Bamban.”

Unang Chinese mayor? Seryoso bang hindi natin kikilalanin itong pambansang kahihiyan?

Ang pampublikong tungkulin ay para sa mga Pilipino, period! Hindi ito isang inosenteng pagkakamali—isa itong lantad na manipulasyon ng ating sistemang elektoral. Hindi lang isang pagsingit si Guo Hua Ping; naging unang Chinese mayor siya dahil sa malaking bahagi ng traydor na relasyon ni Duterte sa China. Kung hindi pa kumilos ang Quad Comm, baka mas marami pang dayuhang opisyal ang makapasok sa ating gobyerno. Ang Pilipinas ay mabilis na nagiging isang probinsya ng China, at kung hindi ka pa natatakot, hindi ko na alam kung ano pa ang makakapukaw ng iyong atensyon.

“I don’t remember” ang naging patetiko niyang linya sa mga pagdinig, na hayagang nagpapakita ng pagtatago ng napakaraming lihim. Ilegal na gawain? Check! Siya ay pangunahing suspek sa mga ilegal na operasyon ng sugal at inaakusahan ng qualified human trafficking, at ito’y simula pa lamang. Ang kanyang nasasakupan ay naiugnay sa kidnapping, torture, human trafficking, at pagpatay. Hindi na natin kailangang palambutin pa—si Guo Hua Ping ay isang ahente ng China, isinasagawa ang kanilang masasamang plano sa ating lupain.

At hindi lang siya. Nakalambat na ng mga Tsino ang kanilang mga ganid na kamay sa bawat aspeto ng buhay sa Pilipinas, mula sa West Philippine Sea hanggang sa iskandalo ng Pharmally. Ang mga operasyon ng POGO. Isang kasuklam-suklam na bahagi lamang ng mas malaking plano ng China. At sino ang dapat nating pasalamatan para sa patagong pag-agaw na ito? Siyempre, si Duterte at ang walang-kahihiyang pagkahumaling niya sa China.

‘Wag nating linlangin ang ating mga sarili – si Guo Hua Ping ay hindi isang inaapi o biktima ng pang-uusig na lumalaban para sa katarungan. Siya ay isang tusong operatiba na may isang layunin: ang itaguyod ang interes ng China, hindi atin. Kung talagang mahalaga sa kanya ang mga Pilipino, igagalang niya ang ating mga batas at hahanap ng lehitimong paraan upang maglingkod. Sa halip, mapanlinlang siyang nakapasok sa puwesto. Ang kanyang pag-aangkin na ang pagiging alkalde ay isang “childhood dream”? Pakitigil na. Maginhawa niyang naaalala ang pangarap na iyon habang nakakalimutan ang mga mahalagang detalye ng kanyang nakaraan, tulad ng kung saan siya nag-aral. Puno ng butas ang kanyang kuwento, pero inaasahan tayong tanggapin ito ng buo?

Ang pagpapahintulot sa mga dayuhang ahente tulad ni Guo na makapasok sa ating gobyerno ay isang sampal sa mukha ng kalayaang ipinaglaban ng ating mga ninuno. Maging totoo tayo – paulit-ulit nang ipinakita ng mga Duterte kung saan nakataya ang kanilang tunay na katapatan, at spoiler alert: hindi ito sa mga Pilipino. Mula sa kanilang tahimik na tindig sa isyu ng West Philippine Sea hanggang sa kanilang sabik na pagtanggap ng mga pamumuhunan ng China at ang paglaganap ng POGO operations, hindi ang kapakanan ng mga Pilipino ang nasa isip nila; unti-unti nilang ginagawang satellite state ng China ang Pilipinas.

Ang lumalawak na impluwensya ng mga Tsino na sumasalakay sa ating sistemang elektoral at pamahalaan ay naglalagay ng pinakamalaking banta sa ating kasarinlan. Hanggang kailan tayo manonood ng nakatunganga habang ibinebenta ng walang-awang Duterte-China love affair ang ating bansa sa pinakamataas na nag-aalok? Hanggang kailan natin pahihintulutan ang ganitong pagtataksil na magpatuloy?